تلفیق دو روش متفاوت تداخل سنجی راداری بر پایه پراکنش کننده های دایمی به منظور پایش فرونشست

نبود همبستگی مکانی و زمانی در تصاویر راداری در دسترس، استفاده از روش تداخل سنجی راداری سنتی را برای پایش جابه جایی سطح زمین محدود می کند. روش های تداخل سنجی راداری برپایه پراکنش کننده های دایمی ارائه شده برای کاهش محدودیت های روش سنتی، به دلیل استفاده از تحلیل دامنه و مدل جا به جایی از پیش تعیین شده برای انتخاب پیکسل های پراکنش کننده دایمی، نمی تواند جابه جایی را در مناطق برون شهری پایش کند. همچنین روش نوین تداخل سنجی راداری بر پایه پراکنش کننده های دایمی (StaMPS)، که از تحلیل دامنه و فاز بدون نیاز به دانش رفتار جابه جایی در مناطق غیر شهری برای انتخاب پیکسل های پراکنش کننده دایمی استفاده می کند، به علت نرخ بالای جابه جایی در برخی مناطق و نقض شرط مورد نیاز مرحله بازیابی فاز (شرط نایکوییست) دچار خطاهای بزرگ بازیابی فاز شده و نرخ جابه جایی بسیار کمتر از واقعیت برآورد می کند. بنابراین در این پژوهش روشی برای پایش جابه جایی در مناطق غیر شهری با نرخ جابه جایی بالا و رفتار به نسبت خطی و با استفاده از تصاویر راداری با توزیع زمانی نامناسب ارائه شد. این روش، گامی موثر در روش های پردازشی پراکنش کننده های دایمی است که از مزایای روش های متفاوت تداخل سنجی راداری بر پایه پراکنش کننده های دائمی در انتخاب پیکسل های پراکنش کننده دایمی و بازیابی فاز استفاده می کند. پیکسل های پراکنش کننده دایمی بر پایه اطلاعات دامنه و استحکام فاز مطابق با الگوریتم StaMPS شناسایی می شوند که اثر اتمسفر و خطای مداری و جابه جایی با رفتار غیر خطی با به کارگیری فیلتر در فضای زمان از هم جدا و از روی فاز آنها کم می شود. مرحله بازیابی فاز و برآورد سرعت جابه جایی خطی با استفاده از روش LAMBDA و بدون در نظر گرفتن شرط نایکوییست انجام می شود که این روش در برآورد مجهولات روشی بهینه و دارای سرعت بالای پردازشی است. روش پیشنهادی روی تصاویر ENVISAT ASAR در جنوب باختری دشت تهران برای پایش فرونشست و داده های شبیه سازی شده اجرا و نتایج دشت تهران با داده های ترازیابی دقیق اعتبار سنجی شد. نتایج به دست آمده موفقیت الگوریتم پیشنهادی در برآورد نرخ جابه جایی با درستی بالا را به اثبات رساند.