مقایسه ویژگی های آوایی- واجی و صرفی-نحوی کودکان مبتلا به اوتیسم با کودکان سالم

یکی از بارزترین مشخصه های کودکان مبتلا به اوتیسم وجود اشکال در ویژگی های زبانی است. هدف مقاله حاضر،بررسی برخی از ویژگی های زبانی کودکان مبتلا به اوتیسم و مقایسه آنها با کودکان سالم در زبان فارسی می باشد.
با ضبط گفتار 20 کودک دختر و پسر هفت تا یازده ساله مبتلا به اوتیسم، ویژگی هایآوایی- واجی و صرفی -نحوی آنها با ویژگی های مشابه 20 کودک سالم همسن آنها مقایسه شد.داده ها با استفاده از آزمون دقیق فیشر در نرم افزار SPSS نسخه 18 پردازش شدند. حذف همخوان ها، جابه جایی همخوان ها، عدم کاربرد تکیه در هجای مناسب، آهنگ کلام غیر معمول، عدم کاربرد صحیح زمان دستوری،عدم کاربرد یا کاربرد اشتباه حروف اضافه،اشکال در جمع بستن اسم ها، عدم کاربرد جملات مرکب در کودکان مبتلا به اوتیسم و سالم تفاوت معناداری داشت(05/0 (p<؛ درحالیکه در درج آوا، فرایند قلب، عدم وجود تطابق میان فاعل و فعل، اشکال در منفی کردن افعال و اشکال در کاربرد صفات اشاره بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت(05/0 p>).
کودکان مبتلا به اوتیسم، در زمینه های آوایی-واجی و صرفی-نحوی با مشکلات بیشتری نسبت به کودکان سالم همسن خود روبه رو هستند، و نیاز است با برنامه های آموزشی مناسب سعی شود این مشکلات هرچه کمتر شوند.