شبیه سازی

شبیه سازی یک تکنیک آموزشی است که با فراهم کردن تمام یا بخشی از یک تجربه بالینی در یک محیط ایمن، کمک می کند که فرد بدون ترس از ضعف های شخصی یا ترس از آسیب رساندن به مددجو و به واسطه فعالیت های تعاملی به یادگیری برسد. استفاده از شبیه سازی در آموزش پزشکی به طور وسیعی در سراسر جهان در حال تکامل است و رواج آن تحت تاثیر عواملی مانند پیشرفت های تکنولوژیک، تغییر و تحول در مسایل اخلاقی مطرح شده در یادگیری مهارت های بالینی، شلوغی محیط های بیمارستانی برای آموزش، شدت بیشتر بیماری ها در بیماران بستری، کاهش طول مدت اقامت بیماران در بیمارستان و کمبود نیروی کار متخصص در بیمارستان ها برای کمک کردن به فرایند آموزش قرار دارد.
مطالعه مروری حاضر با بررسی کتب، منابع کتابخانه ای و مقالات مختلف موجود در پایگاه های علمی و با استفاده از کلید واژه های «شبیه سازی، آموزش پزشکی و مهارت بالینی» تهیه شد.
شبیه سازی فواید متعددی از جمله افزایش ایمنی بیمار، تقویت یادگیری تعاملی و فراگیر محور، کمک به بهبود مهارت های حل مشکل و تفکر انتقادی در فراگیران و همچنین دستیابی به یادگیری خود تنظیم شده (Self-paced) را دارد؛ ولی با وجود همه مزایای ذکر شده، نکته قابل توجه آن است که به علت هزینه های بالای تهیه وسایل و تجهیزات شبیه سازی و لزوم مدیریت صحیح هزینه به خصوص در مراکز آموزشی در عصر حاضر باید با انجام پژوهش های متعدد، برآیندهای استفاده از انواع شبیه سازها بر یادگیری فراگیران بررسی شود و با توجه به میزان اثربخشی انواع مختلف شبیه سازها، نسبت به تهیه و تدارک هر یک از آن ها برای آموزش فراگیران اقدام کرد.