راهبردهای آموزشی برنامه درسی پزشکی عمومی

در بیشتر مواقع از پزشکان انتظار می رود که در زندگی حرفه ای خود علاوه بر تدریس دوره های از پیش طراحی شده، در طراحی برنامه های آموزشی نیز به طور مستقیم مشارکت نمایند. امروزه نظام های آموزشی سنتی برای ایجاد توانمندی های مورد انتظار از پزشکان کافی نیستند. یکی از کاربردهای پیشرفت های جدید علوم شناختی در طراحی برنامه های آموزشی، تدوین راهبردهایی در جهت ارتقای کیفیت برنامه آموزش پزشکی عمومی است. راهبردهای آموزشی، تصمیمات جهت دار بنیادی در یاددهی هستند که هدف آن ها دستیابی به اهداف آموزشی می باشد.
مقاله حاضر به صورت مرور روایی است که با بررسی منابع کتابخانه ای و الکترونیکی معتبر، مهم ترین راهبردهای آموزشی برنامه درسی پزشکی عمومی را معرفی و توصیف می نماید.
مهم ترین راهبردهای آموزشی برنامه درسی پزشکی عمومی عبارتند از «مجموعه راهبردهای دانشجو محوری، یادگیری مبتنی بر مساله، تدریس ادغام یافته یا بین حرفه ای، مبتنی بر جامعه، انتخابی و نظام مند بودن؛ مجموعه راهبردهای مرتبط با محصول، متناسب بودن، بین حرفه ای، دوره های کوتاه تر آموزشی، جایگاه چندگانه و هم زیستی و همچنین مجموعه راهبردهای واقعی بودن، ادغام، بازخورد، یادگیری و ارزشیابی» بودند.
هر یک از راهبردهای آموزشی به صورت یک طیف نشان داده می شوند. هر طراح آموزشی باید قبل و در حین تدوین برنامه آموزشی، جایگاه هر یک از اجزای برنامه درسی را در هر یک از این طیف ها مشخص نماید. بر اساس هر یک از راهبردهای انتخابی باید مداخلاتی در برنامه درسی صورت گیرد تا این راهبردها عملیاتی شوند؛ به طوری که نتایج ارزشیابی و شواهد حاصل از مداخلات در برنامه، این اطمینان را به طراحان برنامه بدهد که کیفیت برنامه ارتقا یافته است.