تاثیر طول لوله های انتقالی بر عملکرد سامانه بازیافت حرارت جریان- گردشی

نیاز به استفاده از هوای تازه بیرون، بنا بر استاندارد (ASHRAE 62 -1989 (1999 تهویه برای کیفیت قابل قبول هوای داخل، زیاد شدن بار حرارتی را به دنبال دارد که باعث افزایش هزینه عملکرد سامانه و هزینه تجهیزات می شود. بررسی روش های بازیافت انرژی حرارتی از جمله سامانه جریان- گردشی می تواند در بهینه سازی مصرف انرژی در سامانه های گرمایش، سرمایش و تهویه مطبوع موثر واقع گردد. تحلیل های تئوریک متعددی بر روی سامانه بازیافت انرژی جریان- گردشی توسط محققین در سطح بین المللی انجام شده است ولی اثر افت حرارت در لوله های انتقالی نادیده انگاشته شده است. هدف اصلی مقاله حاضر، بررسی اثر طول لوله های انتقالی بر کارایی و عملکرد سامانه با استفاده از یک مدل دقیق از سامانه مبتنی بر روابط ترمودینامیکی و هیدرولیکی می باشد. بر اساس نتایج شبیه سازی ضریب انتقال حرارت کلی به صورت تقریبا خطی با افزایش فاصله جریان های سرد و گرم، کاهش یافته و توان پمپ کردن افزایش می یابد. در صورت عایق کاری مناسب لوله های سیال واسطه، اثر طول آنها بر کارایی سامانه بازیافت انرژی جریان-گردشی اندک می باشد.