برآورد حداکثر ظرفیت هوازی و تاثیر عوامل عادت های فردی و جمعیت شناختی بر آن، در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان

یک مبحث مهم در علم فیزیولوژی کار، توجه به میزان حداکثر ظرفیت هوازی افراد (VO2max) است که یکی از مهم ترین عوامل تصمیم گیری در مورد آمادگی جسمانی فرد و جلوگیری از فرسودگی زودرس بوده و می تواند نقش به سزایی، در انتخاب شایسته نیروی کاری ایفا کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر جنسیت، قومیت، ابعاد آنتروپومتریک، انجام فعالیت های ورزشی و استعمال سیگار بر میزان VO2max دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی - کاربردی، 160 نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل، به صورت تصادفی انتخاب و پس از گردآوری اطلاعات دموگرافیک با استفاده از پرسشنامه های کتبی، خصوصیات آنتروپومتریک آنان به کمک ابزار استودیومتر به دست آمد. در ادامه، VO2max افراد با استفاده از دستگاه تریدمیل و به کمک نمودار آستراند اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ناپارامتری من ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
در این پژوهش 9/41% از افراد نمونه را مردان و 1/58% را زنان تشکیل می دادند. همچنین ارتباط معنی داری بین VO2max با متغیر های جنسیت و قد (001/0>p)، وزن (04/0=p) و ابعاد قفسه سینه (001/0>p) وجود داشت، اما انجام فعالیت های ورزشی (059/0=p)، استعمال سیگار (06/0=p) و قومیت، تاثیر قابل توجهی بر روی آنان نداشت (9/0=p).
نتایج این مطالعه نشان داد متغیرهایی مانند جنس، قد، وزن و ابعاد قفسه سینه می توانند بر میزان VO2max تاثیرگذار باشند.