بررسی اثر ضد میکروبی ترکیبات آمونیوم چهارظرفیتی جدید روی باکتری ها و قارچ ها

ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی (QACS) به عنوان مواد ضدمیکروبی بسیار موثر در پزشکی و صنعت شناخته شده اند. بروز مقاومت فزاینده میکروب ها نسبت به این مواد، ضرورت تولید ترکیبات جدید با فعالیت گسترده تر و سمیت اندک را ایجاب می نماید. هدف این تحقیق ارزیابی اثر ضدمیکروبی ترکیبات جدید که با ایجاد تغییر در ساختار و تغییر رادیکال ها ساخته شده اند روی باکتری ها، مخمرها و قارچ ها می باشد.
16 نمک چهارتایی آمونیوم بی فنیل در حلال اتیل الکل یا استونیتریل تحت شماره های 1 تا 16 ساخته شدند. سپس با استفاده از روش استاندارد، حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد (MIC) در محیط کشت غنی کننده گلوکز- نمکی محتوی عصاره مخمر و نیز نوترینت براث برای باکتری ها، پوتیتو آگار برای قارچ ها و نوترینت آگار و سابورودکستروز آگار برای مخمرها تعیین گردید.
ترکیبات به شماره های 2، 7، 8، 9، 12 و 13 دارای بیشترین فعالیت ضدمیکروبی (کمترین غلظت ممانعت کنندگی از رشد) بودند. علاوه براین، غلظت ممانعت کننده از رشد در اکثر باکتری های مورد مطالعه غیر وابسته به ترکیب محیط کشت بود. نتایج به دست آمده از کشت مخمرها نشان داد که در صورت غنی بودن محیط رشدی، لازم است از غلظت بالاتر ترکیبات مورد مطالعه جهت مهار رشد استفاده شود. همچنین مشخص شد که مواد شماره 9، 12 و 13 علاوه بر بالاترین اثر ضدباکتریایی، دارای بیشترین تاثیر ضد قارچی نیز می باشند.
با مقایسه ساختار ترکیبات تولید شده و نتایج این تحقیق مشخص گردید که گروه قرار گرفته در محل رادیکال R3 بالاترین نقش را در ظهور اثر ضدمیکروبی QuACها ایفا می کند بنابراین با جایگزین کردن گروه های مختلف در این محل، می توان مواد با حداکثر اثر ضدمیکروبی و حداقل سمیت تولید نموده و با مقاومت میکروبی مقابله کرد.