مقایسه اثر تسکینی استامینوفن وریدی، شیاف دیکلوفناک و ترامادول عضلانی در کنترل درد پس از سزارین

سزارین از نظر شدت درد بعد از عمل در گروه اعمال جراحی متوسط تا شدید قرار می گیرد. بنابراین استفاده از یک پروتکل درمانی مناسب برای کنترل درد ضروری است. اهمیت این کنترل در ایجاد بی دردی و ارتباط سریعتر مادر با نوزاد می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پاراستامول (استامینوفن) وریدی به عنوان یک آنالژزیک بعد از سزارین و مقایسه آن با شیاف دیکلوفناک و ترامادول عضلانی است.
در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی 105 زن باردار متعاقب سزارین در سه گروه مساوی مورد بررسی قرار گرفتند. پروتکل ضد درد برای گروه اول mg100 شیاف دیکلوفناک هر 8 ساعت، برای گروه دوم ترامادول عضلانی mg50 هر 8 ساعت و برای گروه سوم استامینوفن وریدی ml100/gr1 هر 6 ساعت بود. شدت درد به فاصله 2 و 6 و 24 ساعت پس از جراحی با روش سنجش بصری درد ارزیابی شد.
در این مطالعه اکثریت بیماران در هر گروه، در گروه سنی 18- 35 سال قرار داشتند. سزارین تکراری با 6/48% بیشترین اندیکاسیون سزارین را تشکیل می داد. در مورد نمره بصری درد در ساعتهای 2 و 6 و 24 بعد از عمل بین سه گروه بررسی شده از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت (087/0=P). در گروه دیکلوفناک 26 نفر، در گروه استامینوفن 22 نفر و در گروه ترامادول 34 نفر نارکوتیک اضافی دریافت کردند (p ≤ 0.001).
مصرف استامینوفن وریدی یا شیاف دیکلوفناک در مقایسه با مصرف ترامادول عضلانی منجر به کنترل قابل ملاحظه درد بعد از عمل سزارین می شود.