اثرات مصرف و عدم مصرف عناصر ریزمغذی Cu، Mn و Zn بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه برنج (Oryza sativa L.) رقم طارم محلی

به منظور بررسی اثر مصرف و عدم مصرفعناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه برنج رقم طارم محلی، آزمایشی در سال زراعی 1389 در شهرستان آمل به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. سه عنصر ریزمغذی روی، مس و منگنز هر کدام در دو سطح شامل بدون مصرف (شاهد) و با مصرف 20 کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات) بودند. نتایج نشان داد که تعداد کل پنجه در کپه از نظر آماری، تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها قرار نگرفت. تعداد پنجه بارور در کپه، تعداد کل خوشه چه و تعداد خوشه چه پر در خوشه و وزن هزار دانه با مصرف سولفات روی به ترتیب به نسبت 9/4، 5/3، 9/5، 1/3 درصد افزایش یافتند که در نتیجه آن بر عملکرد دانه 9/4 درصد افزوده گردید. شاخص برداشت با مصرف سولفات روی به علت کاهش 3 درصدی در عملکرد کاه، افزایش یافت. عملکرد دانه، شاخص برداشت و کلیه اجزای عملکرد از نظر آماری تحت تاثیر منگنز قرار نگرفتند. عملکرد کاه با مصرف سولفات منگنز، 2 درصد کاهش یافت. عملکرد دانه با مصرف سولفات مس، 5/2 درصد کاهش داشت زیرا وزن هزار دانه به نسبت 9/3 درصد کمتر شد. مصرف سولفات مس موجب افزایش عملکرد کاه به نسبت 7/3 درصد گردیده است که در نتیجه آن شاخص برداشت نیز کمتر شد. بیشترین عملکرد دانه و شاخص برداشت و کمترین عملکرد کاه تحت اثر متقابل سه گانه برای تیمار با مصرف سولفات روی و بدون مصرف مس و منگنز بدست آمد.