تاثیر آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس بر نشانه های مثبتت و منفی کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس بر کاهش علائم مثبت و منفی اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی و افزایش عملکرد رفتاری، فرزندان شان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی دارای طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. ازاین رو تعداد 24 نفر از مادرانی که فرزندان شان با استفاده از معرفی معلمان، پرسش نامه کانرز و مصاحبه تشخیصی دارای این اختلال تشخیص داده شده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتا سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه مرضی کودکانCSI-4، مقیاس درجه بندی کانرز والدین و پرسش نامه عملکرد رفتاری کودکان بود. آموزش مادران با رویکرد آدلر-درایکورس در قالب 10 جلسه نوددقیقه ای در گروه آزمایشی اجرا شد. در پایان دو گروه آزمایشی و کنترل پرسش نامه های یادشده را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. تحلیل نتایج بیانگر تاثیر کاربندی آزمایشی برافزایش عملکرد رفتاری (p < 0.05) و همچنین نشانگر تاثیر کاربندی در کاهش، علائم اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی ترکیبی و بیش فعالی (p < 0.05) کودکان گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود اما هیچ تاثیری را بر علائم نارسایی توجه این کودکان نشان نداد. به طورکلی یافته ها نشان می دهند که آموزش والدین به شیوه آدلر-درایکورسی، مشکلات رفتاری فرزندان را کاهش داده و سبب کاهش نشانه های مرضی کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی می شود.