اثر فراگیرسازی دانش آموزان کم شنوا در مدارس عادی بر سازگاری اجتماعی آنان

پژوهش حاضر باهدف مقایسه سازگاری اجتماعی دانش آموزان مدارس تلفیقی و استثنایی ازنظر معلمان و والدین این دانش آموزان در شهرستان شهرکرد صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع علی– مقایسه ای بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ایاستفاده گردید. بدین منظور از تعداد 150 نفر دانش آموز ناشنوا در استان چهارمحال و بختیاری 49 نفر در شهرستان شهرکرد فراگیرسازی گردیدند که از بین آنان 18 نفر جهت کنترل متغیرهای مزاحم به روش همتاسازی همگن شدند، که شامل 18 نفر از مدرسه استثنایی و 18 نفر از مدارس فراگیر شهرستان شهرکرد به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه راتر فرم معلم و والدین استفاده گردید که معلمان و والدین دانش آموزان آن ها را تکمیل کردند. نتایج استخراج شده به وسیله بررسی میانگین ها و تحلیل واریانس یک طرفه (Anova) در سطح معنی داری p < 0.001 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل داده های پژوهش نشان داد که:1-ازنظر معلمان بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان یکپارچه سازی شده و غیر یکپارچه تفاوت معناداری وجود ندارد. 2-ازنظر والدین بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان یکپارچه سازی شده و غیر یکپارچه تفاوت معناداری وجود دارد و والدین، کلاس های یکپارچه را موثر توصیف کردند.