اثر یک ماه تیمار با سیستئین بر وضعیت قند و لیپید، همچنین گلیکه و اکسید شدنLDL در رت مدل دیابتی آتروسکلروزی

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک و اختلالات عروقی آن عامل بیشترین میزان مرگ و میر در افراد دیابتی است. افزایش قندخون، اختلات لیپیدی و استرس اکسیداتیو زمینه ساز عوارض دیابت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اسید آمینه سیستئین بر وضعیت قندخون، پروفایل لیپیدی، شاخص آتروژنی، استرس اکسیداتیو، گلیکه و اکسید شدن LDLدر رت مدل دیابتی آتروسکلروزی است.

از رت دیابتی شده با استرپتوزوتوسین تحت رژیم غذایی آتروژنی به عنوان مدل دیابتی آتروسکلروزی استفاده شد. گروه های تحت مطالعه عبارت بودند از: گروه های کنترل و دیابتی، و گروه های کنترل و دیابتی دریافت کننده سیستئین که به مدت یک ماه تحت تیمار با اسیدآمینه سیستئین (05/0 درصد در آب خوری) قرارگرفتند. بعد از یک ماه قندخون ناشتا، پروفایل لیپیدی، LDL گلیکه و اکسیده، محصولات پیشرفته اکسیدشدن پروتئینی، گلی اوگسال، متیل گلی اوکسال و وزن رت ها اندازه گیری و بررسی شد.

رت های دیابتی آتروسکلروزی نسبت به گروه کنترل افزایش قابل توجهی در میزان قندخون، تری گلسیرید، کلسترول، LDL، نسبت LDL/HDL به عنوان شاخص آتروژنی، LDL گلیکه و اکسیده، گلی اوکسال و متیل گلی اوکسال، همچنین پروتئین اکسیده داشتند. پارامترهای ذکر شده در گروه دیابتی آترواسکلروزی تحت تیمار با سیستئین نسبت به گروه بدون تیمار (P < 0.001) کاهش قابل توجهی نشان داد.

سیستئین با توجه به بهبود وضعیت قند ولیپید، مهار روندهای گلیکه و اکسیدشدن LDL و کاهش استرس اکسیداتیو در رت های دیابتی آتروسکلروزی می تواند به عنوان یک دارو جهت پیشگیری از اختلالات دیابت پیشنهاد شود.