رابطه ی مهارت های ارتباطی پزشکان و میزان رضایت بیماران سرپایی در درمانگاه های بیمارستان الزهرا سال 1390

کیفیت مهارت های ارتباطی ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی تاثیر قابل توجهی بر نتایج درمانی بیماران دارد. تحقیق حاضر به بررسی رابطه بکارگیری مهارت های ارتباطی در میزان رضایت مندی بیماران در درمانگاه های یکی از بیمارستانهای آموزشی استان اصفهان می پردازد.
این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی – تحلیلی است و ابزار آن چک لیست استاندارد رضایت سنجی بیمار و چک لیست محقق ساخته مهارت برقراری ارتباط موثر بود. چک لیست توسط محقق در درمانگاه توسط بیماران یا همراهان آنها تکمیل گردید و به صورت تصادفی منظم نمونه گیری شد. چک لیست محقق ساخته مهارت برقراری ارتباط موثر با روایی صوری،ساختار و محتوا و پایایی(87% = α) مورد تایید کارشناسان خبره قرار گرفت وپس از پاسخگویی بیماران بعد از ویزیت پزشک جمع آوری و با نرم افزار spss16و محاسبه ضریب همبستگی 2α و پیرسون تجزیه و تحلیل شد. مطالعه نشان داد که بین بکارگیری مهارت های ارتباطی در پنج حیطه کلامی، زبان بدن، شنود موثر، برقراری، رعایت حریم خصوصی بیمار و مشارکت بیمار بع جزارتباط چشمیبا رضایت بیمار از پزشک ارتباط معنا دار(P-value < 0.05)وجود دارد.
بکارگیری مهارت های ارتباطی توسط پزشکان ارتباط مستقیم با رضایت بیماران دارد و باعث افزایش پذیرش و مقبولیت پزشک از طرف بیمار می شود.لذا پیشنهاد می شود دربرنامه های آموزش های مداوم جامعه پزشکی فرصتی برای ارتقاء مهارتهای ارتباطی در کنار مهارت های بالینی فراهم شود.