تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی و نیتروژن در شرایط گلدانی بر برخی خصوصیات گیاه توت فرنگی رقم سلوا (Fragaria ananassa Duch. Cv. selva)

به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی و کود نیتروژن بر رشد و نمو گیاه توت فرنگی، پژوهشی در سال 1389 در استان مازندران انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای تنش خشکی شامل 30، 50 و 70 درصد تخلیه رطوبت خاک و سه سطح مختلف نیتروژن، صفر، 100 و 150 میلی گرم در کیلوگرم خاک خشک بود. نتایج نشان داد تاثیر استفاده از تنش خشکی، کود نیتروژن و اثر متقابل آنها بر شاخص های تعداد و طول استولون، تعداد و سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، طول و عملکرد کل بوته، وزن تر و خشک بوته، قطر و وزن میوه، مثبت و معنادار است. در همه شاخص ها، بیشترین میانگین ها مربوط به 30 درصد تخلیه رطوبت بود؛ و 100 میلی گرم کود، بهترین تیمار کودی در نظر گرفته شد. بیشترین عملکرد تک میوه در 30 درصد تخلیه رطوبت به مقدار9/17 گرم حاصل شد. در تیمار 100 میلی گرم کود نیتروژن، بیشترین عملکرد تک میوه به مقدار 8/15 گرم به دست آمد. اثر متقابل 100 میلی گرم کود نیتروژن و 30 درصد تخلیه رطوبت دارای بیشترین شاخصه ها بود. در برهمکنش تنش خشکی و کود نیتروژن، بیشترین عملکرد تک میوه به مقدار 9/96 گرم در تیمار 30 درصد تخلیه رطوبت و 100 میلی گرم کود نیتروژن و کمترین عملکرد تک میوه با کاهش 35 درصدی مربوط به 70 درصد تخلیه رطوبت و بدون مصرف کود نیتروژن بود.