بررسی الگوهای معکوس شونده پتانسیل برانگیخته بینائی، در افرادمبتلا به آلبینیسم و نرمال

آلبینیسم، یک اختلال ژنتیکی سنتز ملانین در انسان است که با وجود عدم شیوع فراوان، تاثیر شدیدی بر سیستم بینائی شخص مبتلا، بویژه در کاهش حدت بینائی دارد. پتانسیل برانگیخته بینائی، (PVEP)، یک روش مطمئن آبجکتیو، در تشخیص نوع نهفته این اختلال ژنتیکی می باشد. هدف از این پژوهش، استفاده و ارزیابی اهمیت و دقت آزمایش پتانسیل برانگیخته بینائی، به روش تک کاناله و با الگوهای معکوس شونده، به جای روش معمول چند کاناله، برای تشخیص و بررسی پاسخهای غیر طبیعی، بین افراد مشکوک به آلبینیسم، در مقایسه با افراد طبیعی، و در نهایت کمک به تشخیص قطعی افراد آلبینیسم پنهانی است.
در این مطالعه مقطعی از پتانسیل برانگیخته بینائی با الگوهای معکوس شونده با اندازه 60 دقیقه بر کمان و فرکانس زمانی 3 هرتز، در 24 فرد مشکوک به آلبینیسم، با دامنه سنی 5 تا 43 سال (با میانگین سنی 19 سال) استفاده شد. دامنه موج و زمان تاخیر برای چشم راست و چپ، اندازه گیری و ثبت شد و سپس مقادیر آنها، با مقادیر بدست آمده از گروه شاهد نرمال، که از نظر سن و جنسیت تقریبا مشابه گروه افراد مشکوک به آلبینیسم بودند، مقایسه گردید.
زمانهای تاخیر اجزای موج P100،N75 وN135 و همچنین دامنه موج N75-P100) P1N1) بین دو چشم در افراد مشکوک به آلبینیسم از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان داد. اختلاف پاسخ و یا نامتقارن بودن پاسخ های اجزای پتانسیل برانگیخته بینایی بین دو چشم در افراد مشکوک به آلبینسیم بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه کنترل مشاهده شد.
ارتباط زیادی بین پاسخهای غیر طبیعی حاصل از پتانسیل برانگیخته بینائی با الگوهای معکوس شونده یک کاناله و علائم کلینیکی دیگر آلبینیسم وجود دارد. لذا استفاده از متد فوق به عنوان روشی ابجکتیو و مفید، در تشخیص آلبینیسم، بخصوص موارد پنهان آن، مطرح است.