اثر نانوپلیمرهای چیتوزان در فعال سازی سلول های دندریتیک مشتق شده از مغز استخوان موش

با توجه به مشکلات متعدد عوامل مختلف در فعال سازی سلول های دندریتیک و پاسخ های ایمنی، نیاز به ماده ای مطمئن، موثر و کاربردی در روندهای ایمن درمانی است. چیتوزان، ماده ای موثر برای انتقال ژن و نیز جزئی از نانوداربست هاست. در این مطالعه، به تعیین اثر نانوپلیمرهای چیتوزان بر روی سلول های دندریتیک پرداخته شد.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، محلول چیتوزان (150 کیلودالتون)، در اسیداستیک %1 با استفاده از NaNO2 به صورت الیگومرهای 10 کیلودالتون در آمد. ذرات الیگومر، با استفاده از NaOH2 نرمال حاصل گردید. سلول های دندریتیک، با استفاده از GM-CSF از مغز استخوان موش ها تولید شدند. بر روی سلول های دندریتیک تیمارشده با چیتوزان، نشانگرهای بلوغ CD40، CD86 و MHC-II با روش فلوسیتومتری بررسی شد و تولید TNF-α، با روش ELISA و تکثیر سلول های T مورد ارزیابی قرار گرفت.
در روز هشتم، خلوص سلول های دندریتیک، بیش از %90 بود. افزایش در همه نشانگرهای بلوغ بررسی شده CD40، CD86 و MHC-II، به صورت مشخص کننده بود (p<0.05). ترشح TNF-α و القای تکثیر سلول های T توسط سلول های دندریتیک تیمارشده با چیتوزان، به طور مشخص بیشتر از سلول های بدون تحریک بود (p<0.05).
نتایج نشان داد که نانوپلیمرهای چیتوزان، می توانند باعث ارتقای فنوتیپ بلوغ، تولید سایتوکاین پیش التهابی و القای تکثیر سلول های T گردند؛ بنابراین، نانوکمپلکس ها و داربست های چیتوزان، می توانند باعث القا شده و ارتقای عملکردهای سلول های دندریتیک و پاسخ های ایمنی را سبب شوند.