تحمل پذیری جمعیت های اسپرس به بیماری سفیدک سطحی در شرایط اصفهان

در این تحقیق، تحمل پذیری 40 جمعیت اسپرس نسبت به سفیدک سطحی در شرایط محیط طبیعی مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. جمعیت ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه شهید حمزوی سمیرم استان اصفهان سال 1387 کشت شدند و به مدت 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به مشاهدات، علائم بیماری عمدتا در شهریورماه و روی چین سوم مشاهده شد. این علائم با شروع لکه های زرد و کم رنگ روی برگ ها در حاشیه ی کرت ها شروع و با سفیدرنگ شدن کل برگ های گیاه در بعضی جمعیت ها ادامه یافت. پس از جمع آوری نمونه ها از اسپرس های آلوده به سفیدک و بررسی های آزمایشگاهی آنها و با استفاده از کلید قارچ شناسی، قارچ Leveillula taurica به عنوان عامل بیماری سفیدک سطحی اسپرس جدا شد. نمونه های گیاهی از هر کرت 27 شاخه از 9 بوته به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. جمعیت ها با شاخص شدت بیماری (DSI)1، بر مبنای 1) بدون علائم بیماری به عنوان جمعیت های مقاوم، 2) شاخص بیماری بین (25-1%) به عنوان جمعیت های متحمل، 3) دارای شاخص بیماری بین (50-26%) به عنوان جمعیت های نیمه حساس و 4) شاخص بیماری بالاتر از 50% به عنوان جمعیت های حساس ارزیابی شدند. تجزیه ی واریانس داده ها نشان داد که بین جمعیت ها، بین سال ها و اثر متقابل آنها دارای تفاوت معنی داری بودند (P<1%). مقایسه ی میانگین بین داده ها به روش دانکن نشان داد که جمعیت های پلی کراس کرج و اشنویه با میانگین شاخص شدت بیماری به ترتیب 5/2 و 8/2 به عنوان جمعیت های متحمل و جمعیت های اردبیل (گرجان)، اردبیل (کهلران) با شاخص شدت بیماری 7/3 به عنوان جمعیت های خیلی حساس ارزیابی شدند و بقیه ی جمعیت ها دارای درجاتی از حساسیت متوسط بودند. نتایج این تحقیق مشخص کرد که در سال اول کشت میزان آلودگی و شاخص شدت سفیدک کم بود، اما در سال های دوم و سوم هم میزان آلودگی و شاخص شدت آلودگی افزایش یافت.