اولویت های رفتارهای مراقبتی از دیدگاه پرستاران بخش ویژه

مراقبت هسته اصلی پرستاری است. به علت شرایط بحرانی بخش های ویژه، رفتارهای مراقبتی پرستاران از اهمیت خاصی برخوردار است. اما با وجود نقش مهم پرستاران در کیفیت مراقبت، هنوز الویت های پرستاری رفتارهای مراقبتی نامشخص است. لذا این مطالعه با هدف تعیین اولویت های رفتارهای مراقبتی از دیدگاه پرستاران بخش ویژه انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- همبستگی، 200 نفر از پرستاران بصورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارمطالعه پرسشنامه توسعه یافته مراقبتی لارسون با مقیاس لیکرت پنج درجه ای با 57 گویه رفتار مراقبتی و شش زیرگروه بود. تجزیه و تحلیل یافته ها بوسیله روش های آماری توصیفی و تحلیلی توسط نرم افزار آماری 21 SPSS انجام گرفت.
نتایج نشان داد که بالاترین رتبه رفتارهای مراقبتی به بعد ارتباط توام با اعتماد با بیمار اختصاص یافت و کمترین رتبه، مربوط به بعد در دسترس بودن و پیش بینی نیازهای بیمار بود. همچنین سن با زیر گروه های آسودگی جسمی، ارتباط همراه با اعتماد و پایش بیمار ارتباط معنی داری داشت (p=0.01). پرستاران زن نیز نسبت به پرستاران مرد که سابقه خدمت در بخش ویژه را داشتند، پایش و پیگیری بیمار را مهم ارزیابی نمودند (p=0.01).
پرستاران بیشترین مبنای کار خود را توجه به ارتباط توام با اعتماد با بیمار قرار دادند. در دسترس بودن و پیش بینی نیازهای بیماران در رده آخر اولویت مراقبتی قرار داشت، این می تواند سبب کاهش کیفیت ارائه مراقبت شود. لازم است جهت فراهم سازی اجرای ابعاد دراز مدت و کوتاه مدت مراقبتی آموزش های مناسب و دقیق توسط مسئولین و مدیران برنامه ریزی شود.