میزان آگاهی پرسنل درمانی بیمارستان های شهر شیراز در زمینه طب انتقال خون و تاثیر آموزش بر آن

با توجه به اهمیت آگاهی پزشکان در زمینه تصمیم گیری در تجویز خون و فرآورده های خونی و آگاهی پرستاران در زمینه چگونگی تجویز خون و فرآورده های آن، بر آن شدیم تا به بررسی میزان آگاهی و تاثیر آموزش آن ها در زمینه طب انتقال خون بپردازیم.
مطالعه مداخله ای نیمه تجربی بود که در سال 1391 بر روی پزشکان و پرستاران بیمارستان های شیراز انجام شد. پرسشنامه متشکل از 24 سوال شامل خصوصیات دموگرافیک، تجربه در زمینه تجویز خون و فرآورده های خونی، اندیکاسیون های تزریق خون، پلاکت، پلاسما، نحوه تجویز و عوارض ناشی از تزریق خون بود. متوسط میزان آگاهی قبل از آموزش و پس از آموزش محاسبه شد. از آزمون های t و مجذور کا جهت آنالیز داده ها با نرم افزار آماری 18 SPSS استفاده شد. متوسط میزان آگاهی پزشکان و پرستاران در زمینه طب انتقال خون 15.3 ± 6.9و 9.5 ± 5.2 از 24 بود و در پزشکان و پرستارانی که در دوران تحصیل آموزش در زمینه طب انتقال خون دریافت کرده بودند، بالاتر از کسانی بود که آموزش ندیده بودند(p < 0.01). متوسط میزان آگاهی پزشکان و پرستاران بعد از آموزش 20.8 ± 4.3 و 18.2 ± 3 از 24 بود که به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت(0/05 >p).
آگاهی پزشکان و پرستاران در زمینه طب انتقال خون پایین بود و آموزش می تواند به افزایش آگاهی آن ها منجر شود. به نظر می رسد نیاز به برگزاری دوره های آموزشی در زمینه طب انتقال خون برای بالا بردن آگاهی پرسنل و گنجاندن واحد طب انتقال خون در کوریکولوم آموزشی وجود دارد.