مقایسه تاثیر مراقبت پرستاری توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر خستگی و کیفیت زندگی مبتلایان به COPD

COPD یک بیماری پیشرونده و غیرقابل علاج است و علائم اصلی آن عبارتست از تنگی نفس که باعث خستگی و در نتیجه کاهش فعالیت روزانه و کاهش کیفیت زندگی می شود. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر مراقبت پرستاری توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر خستگی و کیفیت زندگی بیماران COPD بود.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است، نمونه ها 36 بیمار واجد معیارهای ورود بودند که به روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. برای هریک از نمونه های گروه مداخله، 3جلسه ی 1 ساعته آموزشی طی 3 روز متوالی بصورت فردی و چهره به چهره انجام شد و پیگیری آن 7 هفته پس از ترخیص در منزل ادامه داشت و گروه کنترل تحت مراقبت های معمول قرار داشتند. خستگی و کیفیت زندگی دو گروه قبل از انجام مداخله و 7 هفته بعد از ترخیص با استفاده از مقیاس شدت خستگی (FSS) و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-12 مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (تی مستقل، تی زوجی، مجذور کای و کوواریانس) در سطح معنی داری 95 درصد صورت گرفت.
مقادیر مجذور اتا بدست آمده در این مداخله نشان داد که تاثیر برنامه توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر خستگی (89%) بیشتر از کیفیت زندگی(50%) بود (0/001>p).
با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، میزان تاثیر برنامه توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل در کاهش میزان خستگی بیشتر از ارتقاء کیفیت زندگی مبتلابان به COPD می باشد.