بررسی نظرات بهورزان شاغل در دانشگاه های علوم پزشکی از توانایی خود در انجام بسته خدمتی

در نظام بهداشت و درمان کشور، بهورزان اولین رده نیروی انسانی در صف ارایه مراقبت های بهداشتی درمانی در روستاها هستند. شناسایی نیازهای آموزشی بهورزان، پیش نیاز یک برنامه آموزشی موثر است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نظرات بهورزان شاغل در سیستم بهداشتی کشور از توانایی خود در انجام بسته خدمتی انجام شد.
این مطالعه مقطعی در بین بهورزان مرد و زن شاغل در خانه های بهداشت انجام شد. نمونه گیری با روش چندمرحله ای صورت گرفت. به منظور گردآوری داده ها، پرسشنامه ای 104 سوالی بر اساس اطلاعات دموگرافیک و سرفصل های آموزشی بهورزان تدوین شد. اعتبار پرسشنامه بر اساس نظرخواهی از کارشناسان و صاحب نظران در حیطه بهورزی کشور، و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ (974/0) تایید شد. داده ها با استفاده از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون های t-student و Chi-squared در SPSS مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی بهورزان زن در این مطالعه 7/6±7/35 سال و در بهورزان مرد 4/7±1/39 سال بود. 62% بهورزان ساکن روستای خود بودند و 68% آن ها مدرک دیپلم داشتند. در این مطالعه، 95% از بهورزان توانایی خود را در حیطه استفاده از کامپیوتر و دیگر نرم افزارها ضعیف دانستند. بهورزان در 34% از حیطه ها توانایی خود را عالی و در 65% دیگر از حیطه ها توانایی متوسط بیان کردند.
توجه به نظرات بهورزان، اقدامات کارشناسی در بهبود توانایی بهورزان در انجام وظایف حرفه ای ایشان و تاکید بر آموزش های مدوام و کارگاه های آموزشی منجر به بهبود کیفیت مراقبت ها می شود. به علت گستردگی جغرافیایی خانه های بهداشت، نیازسنجی آموزشی جهت بهورزان هر استان به صورت جداگانه ضروری می باشد.