ارزیابی بیابان زایی با استفاده از شبکه های باور بیزین

بیابان زایی به معنی از دست رفتن توانایی حاصل خیزی دایمی اراضی به دلیل تغییرات شرایط اکولوژیکی و مدیریتی است که در مناطق مختلف آب و هوایی روی می دهد. مدیریت صحیح و اصولی جهت جلوگیری از روند بیابان زایی الزامی است، و این مهم نیز به نوبه خود نیازمند ابزارهایی جهت کمک به مدیران برای اتخاذ تصمیم های مناسب می باشد. در شرایطی که نتیجه و پیش بینی شرایط محیطی مختلف و روش های مدیریتی متفاوت نامطمئن است و یا به عبارتی عدم اطمینان در فهم اکوسیستم تحت استرس وجود دارد، تصمیم گیری برای ارایه راهکار مناسب برای مدیران مشکل است. مدل های شبکه بیزین، یکی از روش هایی است که می تواند این عدم قطعیت در پیش بینی این سیستم ها را در مواجه با شرایط گوناگون فراهم نماید. این مدل ها، مدل هایی گرافیکی هستند که متغیرهای سیستم و روابط علی و معلولی بین آنها را نشان داده و برای تجزیه و تحلیل های سناریوهای مختلف و بررسی های تشخیصی استفاده شوند. این مدل ها همچنین در مواردی که داده های تجربی و دقیقی وجود ندارد، با استفاده از دانش تجربی افراد متخصص می توانند مدل مناسبی از چگونگی عملکرد سیستم ارایه نمایند. در این مقاله سعی شده است با استفاده از یک مدل به کار رفته در بیابان های کشور چین به کارایی این مدل ها در ارزیابی بیابان زایی و مدیریت مناطق بیابانی پرداخته شود.