بررسی رابطه تقید به نماز و سلامت روان در دانشجویان دانشگاه پیام نور خرم آباد

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه تقید به نماز و سلامت روان در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور خرم آباد می باشد.
روش تحقیق تحلیلی از نوع همبستگی است. جامعه تحقیق حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور خرم آباد و نمونه ای به حجم 400 نفر براساس جدول مورگان با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب از جامعه فوق انتخاب شد. برای گردآوری داده ها درباره تقید به نماز از پرسشنامه تقید به نماز پناهی (1382) و برای سنجش سلامت روان از فرم 28 سوالی پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر (1979) استفاده شد. در مطالعه مقدماتی ضریب پایایی برای پرسشنامه تقید به نماز 0/906 و برای پرسشنامه سلامت عمومی ضریب پایایی 0/95 بدست آمد. در این تحقیق از نشانگرهای توصیفی (فراوانی، درصد و درصد تراکمی) و از آزمون استنباطی همبستگی گشتاوری پیرسون استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان دادند که 68/7 درصد از دانشجویان مورد مطالعه به طور خیلی زیاد، 26/5 درصد به طور زیاد، 3/8 درصد به طور متوسط، و فقط 1 درصد به طور کم و بسیارکم دارای تقید به نماز هستند. براساس یافته ها 47/5 درصد از نمونه مورد بررسی دارای هیچ یا کمترین حد اختلال در سلامت روان، 33/3 درصد از نمونه دارای اختلال در سلامت روان به طور خفیف، 14/5 درصد از نمونه دارای اختلال در سلامت روان به طور متوسط، 4/7 درصد از نمونه دارای اختلال در سلامت روان به طور شدید بوده اند. نتایج همچنین نشان دادند که همبستگی معنی داری بین تقید به نماز و سلامت روان هم در مقیاس کلی سلامت روان و هم در هر کدام از خرده مقیاسهای سلامت روان وجود دارد.
بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش با اتخاذ روش های مناسب می توان به بالا بردن سطح سلامت روانی دانشجویان کمک نمود. اتخاذ برنامه های فرهنگی جهت تقویت تقیدی به نماز از پایه ابتدایی امکان بالا بردن سلامت روانی دانش آموزان را در سالهای بعد افزایش خواهد داد.