تجمع زیستی کادمیوم محلول در آب و تاثیر آن بر کیفیت لاشه تاس ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus)

در این تحقیق اثرات غلظت های تحت کشنده کادمیوم محلول در آب بر کیفیت لاشه (میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و میزان تجمع آن در بافت های مختلف آبشش، کلیه، کبد و عضله ی ماهی استرلیاد مورد سنجش قرار گرفت. به این منظور 60 قطعه بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزن اولیه 45/0±98/39 گرم و طول 65/0±45/22 سانتی متر در 4 گروه، هر گروه شامل 3 تکرار با 5 قطعه ماهی تقسیم شدند. ماهیان در گروه های صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 میکروگرم در لیتر کادمیوم به مدت 21 روز در وضعیت آزمایشگاهی نیمه ثابت قرار گرفتند. در پایان دوره، کیفیت لاشه کامل (بدون سر و امعا و احشا) و میزان تجمع کادمیوم در بافت های آبشش، کلیه، کبد و عضله به روش هضم مرطوب با نمونه برداری از حداقل 3 قطعه ماهی از هر تکرار ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر به ترتیب در گستره ی 81-78، 14-6/12، 5/4-5/3 و 8/3-9/2 درصد وزن خشک و بدون تفاوت معنی دار بین گروه های مختلف آزمایشی بود (05/0P>). با افزایش غلظت کادمیوم، میزان تجمع آن در تمامی بافت های مورد بررسی به جز عضله به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). در تمامی گروه های آزمایشی، بیش ترین میزان تجمع در بافت کلیه و پس از آن آبشش مشاهده شد. با وجود این در هر گروه آزمایشی تفاوت معنی داری در میزان تجمع در سه بافت مختلف آبشش، کبد و کلیه مشاهده نشد (05/0P>). در مقایسه بین دو گروه شاهد و تیمار مجاورسازی با غلظت 16 میکروگرم در لیتر کادمیوم، تنها افزایش معنی دار در غلظت کادمیوم در آبشش مشاهده شد (05/0P<). بر اساس نتایج می توان بیان کرد که مجاورسازی بچه ماهیان جوان تاس ماهی استرلیاد با غلظت های تحت کشنده کادمیوم اگرچه منجر به تغییر معنی دار در کیفیت لاشه نمی شود، اما افزایش تجمع آن در بافت های مختلف (به جز عضله) متناسب با افزایش غلظت کاملا محسوس است.