رابطه ی سبک های دفاعی و طرح واره های ناسازگار اولیه با تاب آوری در دانش آموزان

تاب آوری، یکی از سازه های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش، هیجان، رفتار و ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. تاب آوری، به عنوان قدرت یا توانایی برگشتن به زندگی اولیه و شروع وضعیت جدید از طریق کاهش فشار عصبی یا تحریف آن و جایگزینی نشاط نیز تعریف می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی سبک های دفاعی و طرح واره های ناسازگار اولیه با تاب آوری بود. بدین منظور، طی یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی، 250 دانش آموز دبیرستانی شهر تهران به صورت روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و از نظر سبک های دفاعی، طرح واره های ناسازگار اولیه و تاب آوری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که بین تاب آوری با سبک دفاعی پخته، همبستگی مثبت و با طرح واره های ناسازگار اولیه ی بریدگی/ طرد، خودگردانی/ عملکرد مختل دیگر جهت مندی و محدودیت های مختل، همبستگی منفی وجود دارد. همچنین، معلوم شد که سبک های دفاعی پخته و ناپخته، پیش بینی کننده ی تاب آوری هستند و سبک دفاعی ناپخته، کاهش تاب آوری و طرح واره های ناسازگار اولیه تاب آوری را پیش بینی می کند. به نظر می رسد سبک دفاعی پخته به همراه طرح واره های ناسازگار خودگردانی/ عملکرد مختل و گوش به زنگی بیش از حد/ بازداری نیز، می توانند بهبود یا افزایش تاب آوری را پیش بینی نمایند.