بررسی ارتباط بین دوز جذبی در سطح پوست با عوارض پوستی مزمن پرتودرمانی بستر پستان در بیماران مبتلا به سرطان پستان

با توجه به شیوع روزافزون سرطان پستان و مراجعه دیرهنگام اکثر بیماران متاسفانه بخش عمده ای از آنان کاندید ماستکتومی و رادیوتراپی بستر پستان می شوند که خواه ناخواه عوارض زودرس و دیررسی را در بر خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی و ارتباط آن با دزهای سطح پوست در پلان رادیوتراپی بستر پستان، در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، عوارض پوستی درمان ناشی از پرتودرمانی در 194 بیمار با سرطان پستان غیر متاستاتیک که طی سال های 88-1378 تحت پرتودرمانی بستر پستان و نواحی لنفاوی منطقه ای قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران از نظر عوارض مزمن پوستی پرتودرمانی پستان یا بستر آن بر اساس جدول طبقه بندی RTOG بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 18) و آزمون کای دو یا تست دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
از 194 زن مورد مطالعه، 55 بیمار (4/28%) هیچ گونه عوارض مزمن پوستی نداشتند که بر اساس معیارهای RTOG، درجه صفر محسوب می شوند. همچنین 50 بیمار (8/25%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 1، 42 بیمار (6/21%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 2، 16 بیمار (2/8%) دچار عوارض مزمن پوستی مزمن درجه 3 و 31 بیمار (6/12%) دچار عوارض مزمن پوستی درجه 4 RTOG بودند. دز سطح پوست بر میزان بروز عوارض مزمن پوست در میدان پرتودرمانی، تاثیر معنی داری داشت. ارتباط مستقیم و معنی داری بین افزایش دوز دز ماکزیمم پوستی و عوارض مزمن پوستی مزمن پرتودرمانی، دیده شد. (009/0=p).
دز سطحی پوست در فیلد رادیوتراپی می تواند نتایج زیبایی را تحت تاثیر قرار دهد، که در طراحی درمان باید مدنظر قرار گیرد.