مطالعه بافت شناسی و هیستوشیمیایی مجرای وابران در طیور نژادهای آسیل و واناراجا

آسیل نژادی بومی از طیور است که به دلیل نحوه قدم برداشتن با ابهت و استفاده در نزاع های خروس های این نژاد مورد توجه بوده است. محل اصلی پرورش این نژاد قسمت های جنوبی چاهاتیس گار است . واناراجا یک نژاد مخلوط است که بوسیله گروه دامپروری به منظور ارتقای وضعیت نگهداری آن در میان مردم بومی پرورش داده شده است . مجرای وابران بخشی از دستگاه تولید مثل است که نقش مهمی در انتقال اسپرم و باروری ایفا می کند. در مطالعه حاضر ده پرنده از دو گروه سنی مختلف شامل پرنده های 5 ماهه (در حال رشد) و 13 ماهه(بالغ) از هر یک از نژادها مورد استفاده قرار گرفت. سپس مجاری وابران آنها جمع آوری و بافت های آن آماده سازی شده و مقاطع بافتی به منظور بررسی ساختار بافت شناسی طیعی، فیبرهای کلاژن، فیبرهای الاستیک، فیبرهای رتیکولار، کربوهیدراتها و نیز موکوپلی ساکاریدها مورد رنگ آمیزی قرار گرفت. ارتفاع بافت پوششی، ارتفاع چین های مخاطی در بخش های مختلف، تعداد چین های مخاطی به ازای هر مقطع عرضی، ضخامت دیواره بدون در نظر گرفتن چین های مخاطی و نیز حداکثر و حداقل قطر مجرای وابران در پرندگان در حال رشد و نیز بالغین نژاد واناراجا بیشتر از نژاد آسیل بود. تراکم فیبرهای بافت همبندی و واکنش PAS و PAS-AB در هر دو گروه سنی نژاد واناراجا بیشتر از نژاد آسیل بود.