بررسی مقایسه ای عوارض و نتایج دو روش جراحی مک وی به همراه تعبیه مش و باسینی با مش در ترمیم فتق اینگوینال در بیمارستان شهدای تجریش تهران

روش انتخابی برای ترمیم فتق های اینگوینال از موضوعات مورد بحث در طب جراحی می باشد و در این میان شناخت کارآیی و عوارض هر یک از روش ها به ویژه در مقایسه با هم می تواند کمک کننده باشد. بر همین اساس در این مطالعه به بررسی نتایج و عوارض روش های باسینی و مک وی هر دو با تعبیه مش در مبتلایان به فتق اینگوینال پرداختیم.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 200 بیمار کاندید جراحی فتق اینگوینال مورد بررسی قرار گرفتند و با متد Block Randomization به صورت تصادفی در یکی دو گروه تحت جراحی با روش مک وی با مش یا باسینی با مش قرار گرفتند که اعمال جراحی به صورت استاندارد انجام می شد و تنها تغییر تعبیه یک مش پرولین با ابعاد 11 در 6 سانتیمتر بود. بیماران پس از جراحی از نظر عوارضی مانند سروما و هماتوم و... و نیز درد زودرس و دیررس بعد از عمل و همچنین مدت زمان بازگشت به کار به مدت 12 ماه پیگیری شدند. از آزمون های فیشر و کای اسکوار برای مقایسه نسبت ها و از آزمون Repeated-Measure Anova برای مقایسه اندازه های مکرر که دارای ماهیت کمی بودند، استفاده گردید و سطح معناداری 0/05 محسوب شد.
فراوانی عوارض در روش باسینی در مورد اکثر موارد تفاوت معنا داری با روش مک وی نداشت (P > 0.05). فراوانی عود در گروه باسینی با مش 2 مورد معادل 9/2 درصد بود و در گروه مک وی 1 نفر معادل 1% عود وجود داشت که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (P=0.569). میانگین تعداد روزهایی که بیماران پیش از بازگشت به کار استراحت کرده بودند، در گروه باسینی 8/13 روز و در گروه مک وی 14/1 روز بود که تفاوت آماری معناداری را بین دو گروه مذکور نشان نمی-داد (P=0.826). میانگین شدت درد در فاز اولیه پس از عمل در گروه باسینی 4/4 و در گروه مک وی 2/4 بود که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (P=0.892). در پیگیری طولانی مدت یک ساله درد به صورت کلی در 24 نفر معادل 34/3درصد در گروه باسینی و 10 نفر معادل 10 درصد در گروه مک وی وجود داشت که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان می داد (P=0.001) و میانگین شدت درد پس از یک سال در گروه باسینی2/1 و در گروه مک وی 9/1 بود که اختلاف آماری معناداری را بین دو گروه نشان نمی داد (P=0.874).
در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که هر دو روش مک وی و باسینی در صورت استفاده از مش در طی ترمیم می توانند کارآیی خوبی داشته و عوارض و عود و درد پس از عمل در آنها مشابه و در حد قابل قبول می باشد.