رویکردی روانکاوانه به بحران هویت در داستانهای فراواقعی مورد مطالعه: اورلا اثر گی دو موپاسان

یکی از گستره های علوم انسانی که رابطه تنگانگی با ادبیات دارد، گستره روانکاویست که نظریه پردازان برای واکاوی و نمودن آرایش آن، از مضمون های ادبی بهره می گیرند، که این بهره گیری کاوش روانکاوانه آثار ادبی را نیز در پی دارد. از جمله گونه های ادبی مورد توجه روانکاوان، گونه فراواقعی است که به علت نوسان بین واقعیت و اوهام و رخنه در درون شخصیت ها، موضوع تحلیل های روانکاوانه بسیاری قرار می گیرد. شکوفایی ادبیات فراواقعی و علم روانکاوی در یک بازه زمانی مشترک و دغدغه های همسان این دو گستره، بر غنا و ظرافت واکاوی روانشناختی آثار فراواقعی می افزاید. گی دو موپاسان خالق فرانسوی صاحب نام داستان های فراواقعی و علاقه مند به علم روانکاوی، با مجموعه آثار فراواقعی خویش و به ویژه اورلا، راه را بر تحلیل های روانکاوانه همه سویه و ژرفی می گشاید. از این روست که این مقاله می کوشد تا با درنگ بر جو روانی حاکم بر داستان اورلا از منظر نظریه های روانکاوانه، به تبیین بحران هویت شخصیت اصلی در اثر رویارویی با عوامل فراواقعی و نیز نقش مفاهیم بیگانگی دلهره آور و همذات در ایجاد این بحران بپردازد و در نهایت احتمال بازیابی هویت از هم گسیخته شخصیت را بررسی کند.