بررسی ارتباط برخی ژنوتیپ های ژن دیسبیندین با ابتلا به اختلال دوقطبی 1 با روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل

اختلال دوقطبی 1 یک اختلال روانی شایع با عوامل پیچیده ایجاد کننده است. محور ژنتیک در بررسی این اختلال دارای اهمیت روزافزون است. ژن دیسبیندین که در موقعیت 6p22.3 واقع شده از عوامل موثر در اسکیزوفرنیا در نظر گرفته می شود و همچنین برخی پلی مورفیسم ها یا هاپلوتیپ های آن داری ارتباط با برخی اختلالات سایکوتیک از جمله اختلال دوقطبی است. بررسی مورد- شاهدی ژنوتیپ بیماران ایرانی از نظر ژنوتیپ ها و هاپلوتیپ هایی از ژن دیسبیندین که در جمعیت های مختلف با این بیماری مرتبط شناخته شده است، هدف مطالعه حاضر است.
در این پژوهش اثر چهار پلی مورفیسم rs2619538، rs2743852، rs1018381 و rs2619522 که در مطالعات پیشین گزارش شده است و هاپلوتیپ های آن ها در جمعیتی 124 نفری متشکل از 44 بیمار دوقطبی 1 و 80 کنترل همخوان به روش واکنش چندگانه پلیمریزاسیون زنجیره مختص آلل بررسی شد. تایید روش با توالی سنجی مستقیم صورت پذیرفت.
یافته های بررسی حاضر تقریبا همخوان با مطالعات پیشین در جمعیت های دیگر، ارتباطی بین ژنوتیپ پلی مورفیسم ها و اختلال دوقطبی 1 نشان نداد. همچنین آنالیز آلل ها رابطه معنی دار آماری با ابتلا به اختلال نشان نداد. در نهایت برخلاف نتایج مطالعات قبلی، هیچ یک از هاپلوتیپ ها در مطالعه حاضر رابطه آماری معنی داری با اختلال دوقطبی 1 نشان نداد.
با توجه به یافته های مطالعات قبلی در مورد اثر این ژن در اختلال دوقطبی 1، احتمالا ناهمگونی آللی یا عدم شناسایی آلل های سببی علت ناهمخوانی های مشاهده شده بین نتایج مطالعه حاضر و مطالعات قبلی است. همچنین با توجه به قوم های مورد مطالعه در بررسی های پیشین احتمال می رود تنوع جمعیتی نیز از عوامل ناهمخوانی نتایج باشد.