ارزیابی واکنش آفتابگردان به تداخل علف های هرز در شرایط کم آبیاری

به منظور بررسی اثر تداخل علف های هرز در شرایط کم آبیاری بر عملکرد دانه آفتابگردان و نیز بررسی توانایی رشد علف های هرز باریک برگ و پهن برگ در شرایط رطوبتی مختلف، پژوهشی در سال 1390 انجام شد. در این آزمایش سطوح مختلف کم آبیاری (سطوح 40، 60،80 و 100 درصد تامین نیاز آبی آفتابگردان) و تداخل علف های هرز (شرایط عاری از علف هرز و تداخل کامل در طول فصل رشد) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار بررسی شد. یک تیمار آبیاری جوی- پشته ای به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد دانه آفتابگردان تحت تاثیر سطح آبیاری و تداخل علف های هرز قرار گرفت. در اثر تداخل علف های هرز در آبیاری جوی- پشته ای و قطره ای- نواری در سطوح 100 و 80 درصد تامین نیاز آبی محصول به ترتیب 30، 23 و21 درصد افت عملکرد نسبت به شاهد عاری از علف هرز به وجود آمد. بیشترین مقدار زیست توده علف های هرز در روش آبیاری قطره ای- نواری (تامین 100 درصد نیاز رطوبتی) مشاهده شد که نسبت به آبیاری جوی- پشته ای 17 درصد افزایش داشت. همچنین با کاهش رطوبت، زیست توده مجموع علف های هرز تا 64 درصد کاهش یافت. رقابت علف های هرز و تنش رطوبتی در مناطقی که با کمبود آب مواجه بوده و به کم آبیاری روی آورده اند، می تواند تاثیر سوء مضاعف بر عملکرد گیاهان زراعی بر جای گذارد. بنابراین در کم آبیاری جهت کاهش اثر علف های هرز بر رشد و عملکرد گیاهان زراعی، کنترل علف های هرز در اولین زمان جهت افزایش کارایی کنترل علف هرز و کاهش اتلاف آب به وسیله علف های هرز در این شرایط ضروری می باشد.