تاثیر تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی اپلین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2

اپلین، آدیپوکاینی است که اخیرا«شناسایی شده است و نقش مهمی در تنظیم هومئوستاز انرژی و بهبود مقاومت به انسولین دارد. با این وجود، تاثیر تمرین ورزشی بر میزان اپلین در وضعیت دیابت به طور واضح مشخص نشده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تاثیر تمرین هوازی بر غلظت پلاسمایی اپلین و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی دیابتی نوع 2 بود.
در این مطالعه، 20 سر موش نر دیابتی به طور تصادفی به 2 گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. القای دیابت با تجویز نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین به صورت درون صفاقی صورت گرفت. 4 هفته پس از پیشرفت دیابت، گروه تمرین 6 هفته روی نوارگردان دویدند. پس از تمرین، غلظت پلاسمایی گلوکز، انسولین و اپلین اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) محاسبه شد. از آزمون آماری t مستقل و آزمون همبستگی پیرسون برای آنالیز داده ها استفاده و سطح معنی داری P<0/05 در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق، کاهش معنی دار غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین و HOMA-IR را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل و افزایش معنی دار غلظت پلاسمایی اپلین را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد. همچنین، بین غلظت پلاسمایی اپلین و HOMA-IR پس از 6 هفته تمرین هوازی رابطه منفی معنی داری مشاهده شد.
به نظر می رسد 6 هفته تمرین هوازی می تواند با تغییر غلظت پلاسمایی اپلین، گلوکز و انسولین و HOMA-IR در درمان دیابت نوع 2 در موش های صحرایی موثر باشد.