مقایسه اثرات اسکولکس کشی عوامل فیزیکی (دما و اسمولاریته)، شیمیایی(آلبندازول) و عصاره آبی دانه اسپند (Peganum harmala L.) بصورت In vitro

یافتن ماده ای موثر به عنوان اسکولکس کش در جراحی های کیست هیداتید همیشه مد نظر پژوهشگران بوده است. این مطالعه از نوع مداخله ای بوده و جهت مقایسه بین میزان اسکولکس کشی عوامل فیزیکی (دما و اسمولاریتی)، عوامل شیمیایی (آلبندازول و دکستروز) و عصاره آبی دانه اسپند(Peganum harmala L.) بصورت In vitro انجام پذیرفت.
پروتواسکولکس های کیست هیداتید بصورت استریل از کبد و ریه گوسفندان کشتارگاهی آلوده جمع آوری گردید. در آزمایشگاه میزان زنده بودن پروتواسکولکس ها با ائوزین 1% مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله بعد اثر اسکولکس کشی NaCl 10 درصد، NaCl 20 درصد، دکستروز 50%، آلبندازول 2%، دمای 20-، 40 و60 درجه سانتیگراد و عصاره آبی دانه اسپند (با غلظتهای 25، 50، 75 و100 درصد) بعد از 5، 10، 15 و 60 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله با استفاده از آزمون آماری دانکن و توکی آنالیز شد.
نتایج حاصل نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان اسکوکس کشی Nacl 20 درصد بعد از 60 دقیقه نسبت به روش های دیگر وجود دارد (P<0.01). اما این ماده تنها قادر به کشتن 48/5 درصد پروتواسکولکس های کیست هیداتید شد.
در این بررسی اثرات اسکولکس کشی Nacl20 درصد بیش از سایر عوامل فیزیکی و شیمیایی و گیاهی معرفی می گردد اما با توجه به احتیاج به اثربخشی آن در زمان طولانی، کاربرد این ماده را به عنوان ماده اسکولکس کش ایده آل در حین اعمال جراحی محدود می سازد.