بررسی جایگاه سوژه در روزمره گی

پارادیم ها یا دیدگاه ها و نظریه های مختلف علوم انسانی از جمله، رشته جامعه شناسی نگاه یکسانی به انسان ندارند. مجموعه تعدادی نظریه که در قالب یک رویکرد قرار دارند، پارادیم نامیده می شوند. تعدادی از این پارادیم ها، انسان را کاملا منفعل در مقابل قدرت نهادهای اجتماعی دانسته و وی را مطیع خواسته های جامعه می دانند. این پارادیم نظریه های کلاسیک حوزه جامعه شناسی را در بر می گیرد. پارادیم دیگر، انسان را فردی خود مختار و سوژه کامل در مقابل نهادهای اجتماعی و فرهنگ می دانند. در حالی که، رویکرد یا پارادیم سوم بر این باورند که انسان در نوسان بین اصالت جامعه (انسان مطیع و منفعل) و اصالت فرد (سوژه کامل) می باشد. نظریه های متاخر جامعه شناسی در چارچوب پارادیم سوم قرار دارند.
علاوه بر نگاه مشخص به انسان مولفه های مهم دیگری نظیر، انتخاب موضوع، روش برخورد با موضوع، جایگاه پژوهشگر، ارتباط انسان با نهادهای اجتماعی، نقش نهادها و تعبیر فعالیت های جمعی همچون دین، مراسم مختلف یا هدیه و غیره باعث تفاوت بین این پارادیم ها است. یکی دیگر از این تفاوت ها که در این دیدگاه ها وجود دارد، اهمیت ندادن یا دادن به امر روزمره گی است که قصد کالبد شکافی آن را در مقاله حاضر داریم. بنابراین، سوژه و روزمره گی دو عامل مهم (در بین عوامل دیگر) تفاوت زا بین دیدگاه های جامعه شناسی یا پارادیم های حوزه جامعه شناسی هستند که ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.