اثر عصاره آبی برگ آلوئه ورا بر پاسخ محور مغزی-روده ای به دنبال القای زخم معده ناشی از اسید استیک در موش های صحرایی نر

ارتباط دوطرفه بین مغز-روده در انسجام عملکرد گوارشی و مغزی مهم است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره آبی آلوئه ورا بر محتوای آب مغز، روده و ترشح اسید معده به دنبال القاء زخم معده ناشی از اسیداستیک در موش های صحرایی نر بود.
موش های صحرایی بطور تصادفی در3گروه 7تایی قرارگرفتند: گروه سالم، گروه زخم معده و گروه درمان با آلوئه ورا. سطوح اسید، محتوای آب مغز و روده درهر نمونه 8 روز پس از شروع زخم معده، اندازه گیری شد. اولسر معدی توسط تزریق اسیداستیک 20% به زیرسروز القاء شد.
سطح اسید معده درگروه درمان در مقایسه با گروه زخم کاهش معنی داری داشت (p<0.05) اما درگروه درمان و زخم در مقایسه با گروه سالم تفاوتی نداشت. بعد از درمان، مقدار آب بافت مغز تفاوت معنی داری با گروه سالم و زخم نداشت (p<0.05). محتوای آب دئودنوم در گروه درمان در مقایسه باگروه سالم بطور قابل توجهی کاهش یافت (p<0.05)، اما گروه زخم با گروه سالم و درمان تفاوت معنی داری نداشت. نتایج هیستوپاتولوژیک، پرخونی در عروق و ارتشاح گلبول های سفید در بافت همبند آستر مخاط را نشان داد. شرایط بهبود بعد از درمان با آلوئه ورا دیده شد.
به نظر می رسد که اثر محافظتی آلوئه ورا ممکن است ناشی از اثر مهاری این عصاره بر ترشح اسید معده باشد. این اثر می تواند بخاطر حضور لکتین درگیاه باشد.