ارائه یک چار چوب جامع برای برونسپاری در صنعت خودرو

امروزه برونسپاری در صنعت خودرو هم یک ضرورت اجتناب ناپذیر و هم یک مسئله چالش انگیز محسوب می شود، به طوری که برای مدیریت مناسب این مهم، داشتن یک چارچوب جامع ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق سعی شده است که بر اساس چهار سوال اصلی تحقیق برونسپاری شامل «چه چیزی؟»، «چه شرکتی؟»، «به چه شرکتی؟» و «چگونه؟»، چارچوبی جامع برای برونسپاری در صنعت خودرو از دیدگاه خودروسازان ارائه شود تا بر اساس آن، عوامل موثر بر برونسپاری در این صنعت و نیز ارتباط و نوع اثرگذاری آن ها روشن شود. از آن جا که فاز طراحی ماهیت متفاوتی نسبت به فاز تولید دارد، مدل های متمایزی برای برونسپاری این دو فاز ارائه و طی یک روش کمی و پیمایشی مورد آزمون قرار گرفته اند. داده ها از طریق پرسشنامه از مدیران و کارشناسان دو شرکت بزرگ این صنعت در کشور، ایران خودرو و سایپا، اخذ شده و مدل های ارائه شده با روش مدلسازی معادلات ساختاری آزموده شده اند. یکی از مهم ترین دستاوردهای این تحقیق این است که «پیمانه بندی» تنها عاملی است که برونسپاری دو فاز طراحی و تولید را از یکدیگر متمایز می کند. علاوه بر این، بر خلاف انتظار، «پیمانه بندی» در تولید اثر معناداری بر «میزان شراکت» نداشته است که به واسطه ساختار متفاوت زنجیره تامین در ایران قابل توجیه است. این مشاهده به نوعی بیانگر علت ضعف نسبی کارآیی در صنعت خودرو در ایران بوده که خود می تواند موضوع تحقیقات آتی در این حوزه باشد.