بررسی نظریه تمثیل در زبان دین از منظر علامه طباطبایی و توماس آکوئیناس

تحلیل معانی اوصاف الهی، یا همان مساله زبان دین در الهیات مسیحی و اسلامی، دارای پیشینه طولانی است. این موضوع در علم فلسفه دین در حال حاضر دارای رویکردهای فراوان، متفاوت و گاه متعارضی است. رویکرد علامه طباطبایی و توماس آکوئیناس در زبان دین، شناختاری و ناظر به واقع بودن آن را می رساند. علامه اسلوب زبان دین را همان اسلوب زبان عرف عام، البته با تفاوت هایی می داند و از آنجا که در زبان عرف عام از صناعات ادبی ای چون تمثیل نیز استفاده شده است، وجود تمثیل را در زبان دین می پذیرد که البته ریشه در واقعیت داشته و جهت فهم بهتر مطلب ارائه می گردد، اما در نظریه زبان دینی توماس آکوئیناس کل زبان دین، تمثیلی دانسته شده است، که علاوه بر ناسازگاری درونی این نظریه، اشکالات فراوانی نیز به آن وارد است و نمی تواند معرفت جدیدی در باب تحلیل اوصاف الهی ارائه کند.