بررسی کارآیی دو علف کش گلایفوسیت و هالوکسی فوپ آر متیل و شعله دهی در کنترل گیاه وتیور Chrysopogon zizanioides (L) Roberty

به منظور بررسی تاثیر روش های مدیریت شیمیایی و فیزیکی در کنترل گیاه وتیور، دو آزمایش هریک در 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در سال 1389 در محل گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی به اجرا در آمدند. در آزمایش اول 4 تیمار متشکل از دو علف کش گلایفوسیت (رانداپ 41% SL) با دزهای 6 و 10 لیتر در هکتار به همراه سولفات آمونیوم 2 درصد و هالوکسی فوپ آر متیل (گالانت سوپر 10/8%EC) با دز معمول 1 لیتر در هکتار و تیمار بدون مصرف علف کش در دو مرحله رشدی: نورستی (سه برگی) و تثبیت رشد نسبی گیاه (شروع تشکیل گل آذین یا توقف افزایش ارتفاع) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در آزمایش دوم گیاه وتیور در مرحله تثبیت رشد نسبی در معرض شعله آتش به مدت 0، 10، 30 و60 ثانیه قرار گرفت. کارایی سموم و عملیات شعله دهی بعد از 14 روز مورد ارزیابی چشمی قرار گرفت. به منظور بررسی بیشتر کارایی کنترل شیمیایی 30 روز بعد و در کنترل مکانیکی بعد از 60 روز صفاتی مانند وزن تر و خشک اندام های هوایی و وزن تر و خشک ریشه و تعداد پنجه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در روش کنترل شیمیایی با توجه به عدم اختلاف معنی دار بین دو دز گلایفوسیت، مناسب ترین تیمار برای کنترل گیاه وتیور علف کش گلایفوسیت با دز 6 لیتر در هکتار به همراه سولفات آمونیم 2% بود و در روش فیزیکی هیچ کدام از زمان های شعله دهی قادر به کنترل گیاه وتیور نبودند. بر اساس نتایج این مطالعه مناسب ترین روش کنترل مصرف علف کش رانداپ با دز 6 لیتر در هکتار بود.