ارزیابی اثربخشی درمان فراشناختی در باورهای فراشناختی، فرانگرانی، و علایم و نشانه های بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی درمان فراشناختی در باورهای فراشناختی، فرانگرانی، علایم و نشانه های بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بود.
کلیه ی بیماران مبتلا به GAD مراجعه کننده به درمان گاه روان پزشکی بیمارستان بقیه الله در فاصله ی زمانی 15 شهریور تا 15 آذر 1391 انتخاب شده و در چهار گروه (درمان فراشناختی؛ درمان فراشناختی ترکیب با دارو؛ درمان دارویی و گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران دریافت کننده درمان فراشناختی و بقیه بیماران به ترتیب 6 و 4 بار توسط پرسش نامه های فراشناخت ها (MCQ-30)، فرانگرانی (MWQ)، اضطراب بک (BAI)، افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس درجه بندی اضطراب همیلتون (HARS) ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های تغییرات روند، شیب، میزان تغییرپذیری کوهن و تفسیر فراز و فرود متغیرها در نمودارها و برای تعیین معنی داری بالینی از درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد.
درمان های فراشناختی و ترکیبی توانستند طی مراحل پس از درمان و پیگیری (45 روزه) اعتقاد بیماران به باورهای فراشناختی و فرانگرانی را به طور معنی داری کاهش داده و علایم و نشانه های اضطرابی و افسردگی آن ها را به خوبی کنترل کنند. درمان دارویی تنها در کنترل علایم و نشانه های اضطرابی و افسردگی و آن هم در مرحله ی پس از درمان موفق بود، ولی پس از قطع دارو بیماران اندکی دچار عود علایم و نشانه های شدند. گروه کنترل نیز در هیچ یک از متغیرها موفقیت چندانی نداشت.
درمان فراشناختی (با یا بدون دارو) توانست در مدت زمان کم تر از نیمی از جلسات درمان های مرسومی مثل شناختی/ رفتاری اثربخشی بالایی برحسب کنترل مکانیسم های زیربنایی اضطراب آسیب شناختی داشته باشد.