مقایسه ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، استرس اکسایشی و نیم رخ لیپوپروتئینی دوندگان سرعت با غیر ورزشکاران

فعالیت ورزشی، تولید رادیکال های آزاد را افزایش می دهد که ممکن است در تخریب برخی از اجزای تشکیل دهنده سلول نقش داشته باشد. در بدن موجودات زنده، سیستم آنتی اکسیدانی پیچیده ای وجود دارد که از وی در برابر رادیکال های آزاد محافظت می کند. هدف از این پژوهش، ارزیابی و مقایسه ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC)، وضعیت استرس اکسایشی و نیم رخ لیپوپروتئینی دوندگان سرعت مرد با غیر ورزشکاران بود. به این منظور TAC، غلظت پلاسمایی مالون دی آلدئید (MD)، دی ان کونژوگه (DC)، تری گلسیرید (Tg)، کلسترول تام (TC)، لیپوپروتئین پر چگال (HDL)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL) و لیپوپروتئین بسیار کم چگال (VLDL)در 14 دونده سرعت مرد و 14 مرد غیر ورزشکار (دامنه سنی یکسان) مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون t مستقل نشان داد بین مقادیر MDA، DC و TAC ورزشکاران و غیر ورزشکاران از نظر آماری، تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین دوندگان از مقادیر پایین تر TC، Tg، LDL، VLDL و نسبت LDL به HDL برخوردار بودند، هرچند که این اختلاف تنها در مقدار TC معنادار بود (p<0/05). نتایج این مطالعه، نشان می دهد تمرینات منظم بی هوازی در دوندگان سرعت منجر به استرس اکسایشی نمی شود و همچنین در بهبود نیم رخ لیپوپروتئینی آنان تاثیر معناداری ندارد.