بررسی کیفیت زندگی در بیماران تحت همودیالیز دائم در 4 بیمارستان آذربایجان شرقی در سال 1391

نارسایی مزمن کلیه و همودیالیز، باعث تغییرات عمده در سبک زندگی بیماران شده که کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش، بررسی کیفیت زندگی در بیماران همودیالیزی می باشد.
این پژوهش توصیفی تحلیلی در بیمار ان همودیالیزی درسال 1391 انجام گرفت. تعداد 245 بیمار از 4 بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و مراغه بر اساس روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد ند.کیفیت زندگی با پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران کلیوی (KDQOL-SF) اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد.
میانگین نمره کل کیفیت زندگی بیماران (48.4 ± 11.9) بود. بیماران در حیطه های وضعیت شغلی، بار بیماری کلیه، کیفیت تعاملات اجتماعی مربوط به بعد بیماری کلیه و در تمام حیطه های ابعاد سلامت جسمی و روانی به جز درک سلامت عمومی نمره کیفیت زندگی پایین داشتند. بین ابعاد سلامت جسمی و روانی و بعد اختصاصی بیماری کلیه با کیفیت زندگی کلی بیماران ارتباط معنی دار و مثبت وجود داشت (p <0/01). کیفیت زندگی ضعیف با سن بالا، موقعیت شغلی نامناسب، تحصیلات و درآمد پایین ارتباط معنی دارداشت.
بیماران همودیالیزی در ابعاد سلامت جسمی و روانی و اجزای بعد اختصاصی بیماری کلیه مثل موقعیت شغلی،کیفیت تعاملات اجتماعی و بار بیماری کلیه مشکلات زیادی داشتند، بنابراین مداخلات لازم باید جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران در همه ابعاد آن بکار گرفته شود.