سیر تحول الاهیات اخلاقی کاتولیک

الاهیات اخلاقی مسیحی تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است. عهد جدید منشا اصلی اخلاق مسیحی است. محور تعالیم حضرت عیسی ملکوت خدا بود و تحول درونی شرط ورود به ملکوت تلقی می شد. اخلاق مورد نظر پولس فضیلت محور بود و به جای تاکید بر اوامر و نواهی بیرونی بر درونی شدن اخلاقیات توجه داشت. تعالیم اخلاقی آبای کلیسای بیشتر موعظه ای، شبانی، مدافعانه و تعلیمی بود. تا حدود هزار سال علم اخلاق منسجم و نظام مندی وجود نداشت. حتی اگوستین که با نظریه پردازی درباره مفهوم فیض تاثیر زیادی بر تفکر کلیسا داشت، الاهیات اخلاقی منسجمی ارائه نکرد. توماس آکوئینی با رویکردی فلسفی نظام مندترین و مفصل ترین مباحث مربوط به فضایل و رذایل را ارائه کرد. با این همه، الاهیات اخلاقی باز هم بخشی از الاهیات به شمار می آمد. تا اینکه بعد از شورای ترنت به ویژه با اثر الفونس لیگوری الاهیات اخلاقی از الاهیات اعتقادی متمایز شد. با تصویب خطاناپذیری پاپ در شورای اول واتیکان مرجعیت تعلیمی کلیسا درتبیین امور اخلاقی شروع به مداخله کرد. در دوره معاصر نیز با توجه به پیشرفت های مسائل صنعتی و پزشکی موضوعات جدیدی در حوزه اخلاق کنتولیک به وجود آمد.