بررسی رفتار ورزشی دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان بر اساس مدل مراحل تغییر و ارتباط آن با خودکارآمدی

علی رغم مزایای فراوان ورزش، بسیاری از دانشجویان فعالیت فیزیکی کافی ندارند. با توجه به این که الگوی مراحل تغییر، به عنوان یک مدل جامع شناخته شده در زمینه ورزش است و خودکارآمدی یکی از سازه های اصلی این الگو می باشد، این مطالعه با هدف بررسی رفتار ورزشی دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان بر اساس مدل مراحل تغییر و رابطه آن با خودکارآمدی انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی 284 نفر از دانشجویان پیراپزشکی شرکت کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه چهار قسمتی شامل اطلاعات فردی و دموگرافیک، سوالات مربوط به سطح رفتار ورزشی، سوالات رفتار ورزشی و فعالیت جسمانی و خودکارآمدی در ورزش بود. ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی U، کروسکال والیس H و ضریب همبستگی اسپیرمن (rs) بررسی گردید.
از میان 284 نفر شرکت کننده در مطالعه 81 نفر (5/28%) پسر و 203 نفر (5/71%) دختر بودند و میانگین سنی آن ها 30/2±23/20 سال بود. از کل این افراد، 72 نفر (3/25%) در مرحله پیش تفکر، 80 نفر (2/28%) در مرحله تفکر، 51 نفر (18%) در مرحله آمادگی، 39 نفر (7/13%) در مرحله عمل، 15 نفر (3/5%) در مرحله حفظ و نگهداری، 20 نفر (0/7%) در مرحله انتهایی و 7 نفر نامشخص (5/2%) بودند. نتایج مطالعه ارتباط معنی داری را بین خودکارآمدی و متغیرهای مراحل تغییر (001/0p<) و رفتار ورزشی (001/0p<) نشان داد.
بر اساس نتایج این مطالعه، خودکارآمدی نقش مهمی در انجام ورزش دارد و از طرف دیگر رابطه خودکارآمدی دانشجویان با مراحل تغییر رفتار ورزشی حاکی از افزایش خودکارآمدی دانشجویان با پیشرفت مراحل تغییر رفتار می باشد که این نتایج حاکی از ارتباط دو سویه و مستقیم خودکارآمدی و فعالیت ورزشی می باشد.