تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر رفتار سازگارانه کودکان عقب مانده ذهنی خفیف

پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر رفتار سازگارانه کودکان عقب مانده ذهنی خفیف انجام شده است.
28 دانش آموز که برپایه آزمون هوش وکسلر کودکان، عقب مانده ذهنی خفیف تشخیص داده شده و دارای سطوح سازگاری پایین در خرده مقیاس های مهارت های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی شدن مقیاس واینلند، با هوشبهر 63 تا 67 و در گروه سنی 11 سال تا 11 سال و 10 ماه بودند، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (14=n) و گواه (14=n) تقسیم شدند. نخست هر یک از آزمودنی ها به کمک فهرست مهارت های اجتماعی و دو خرده مقیاس مهارت های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی شدن مقیاس واینلند ارزیابی شدند. سپس آموزش مهارت های اجتماعی به مدت 5/2 ماه در 15 جلسه آموزشی برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. در پایان دوره آموزش و 2 ماه پس از آن، همه آزمودنی ها دوباره به کمک ابزارهای یادشده ارزیابی شدند.
تحلیل داده ها نشان داد که گروه آزمایش پس از پایان جلسات آموزشی، بهبود معنی داری را در زمینه رفتار سازگارانه (مجموع مهارت های زندگی روزمره و مهارت اجتماعی شدن) و مهارت های اجتماعی پیدا کرده است. بررسی پیگیری نیز نشان داد که بهبودهای به دست آمده از آموزش، 2 ماه پس از پایان آموزش نیز همچنان حفظ شده است.
آموزش مهارت های اجتماعی سبب افزایش رفتار سازگارانه کودکان مبتلا به عقب ماندگی خفیف ذهنی می شود.