ارتباط فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی

خودکارآمدی تحصیلی، یکی از عوامل موثر بر بی کفایتی و خستگی ذهنی است که دانشجویان در مقابل استرس مزمن ناشی از فقدان منابع لازم برای انجام دادن وظایف و تکالیف محوله از خود نشان می دهند. لذا این مطالعه برای تعیین ارتباط فرسودگی تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی انجام شده است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری، هوشبری، اتاق عمل و فوریت پزشکی به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک – تحصیلی، فرسودگی تحصیلی ماسلاچ و خودکارآمدی تحصیلی زاژاکووا برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با آزمون های آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک در محیط نرم افزار آماری SPSS 16 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
میانگین (± انحراف معیار) نمره فرسودگی تحصیلی دانشجویان شرکت کننده در مطالعه (28.52±15.84) بود و درمجموع 24/1 درصد دانشجویان فرسودگی بالا داشتند. همچنین میانگین (± انحراف معیار) نمره خودکارآمدی تحصیلی در این مطالعه (47/44±179/46) بود و درمجموع 24/3 درصد دانشجویان خودکارآمدی تحصیلی بالا داشتند. بر اساس یافته های به دست آمده از رگرسیون لجستیک کلیه خرده مقیاس های خودکارآمدی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی ارتباط آماری معکوس و معناداری داشت (0/05

بحث و نتیجه گیری

بر اساس یافته این مطالعه، دانشجویان دارای خودکارآمدی بالاتر، آسیب پذیری کمتری در برابر فرسودگی تحصیلی دارند؛ بنابراین تقویت این متغیر در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشکی که معمولا سطح بالایی از فرسودگی تحصیلی را دارند سبب بهبود عملکرد تحصیلی آن ها خواهد شد.