اثر سیلاژ شبدر ایرانی فرآوری شده با کربوهیدرات های سهل الهضم و آنزیم بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، رفتار جویدن و افزایش وزن در گوسفند زل

این مطالعه به منظور بررسی اثرات فرآوری سیلاژ شبدر ایرانی با کربوهیدرات های سهل الهضم و آنزیم بر میزان مصرف خوراک، قابلیت هضم، رفتار جویدن و افزایش وزن در گوسفند زل طراحی و اجرا شد. 16 راس بره نر زل مازندران با جیره کاملا مخلوط (TMR) (درصد ماده خشک) شامل 40 درصد علوفه (25 درصد مواد سیلویی شبدر و 15 درصد کاه گندم) و 60 درصد کنسانتره تغذیه شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. جیره های آزمایشی در 2 وعده در ساعت های 7 و 19 به مدت 60 روز در اختیار دام ها قرار گرفت. برای تعیین قابلیت هضم ظاهری جیره ها، به مدت 5 روز نمونه های خوراک و مدفوع جمع آوری شدند. فعالیت های نشخوار و مصرف خوراک به صورت دیداری برای 24 ساعت ثبت شدند. جهت محاسبه افزایش وزن هفتگی در پایان هر هفته دام ها به صورت انفرادی وزن کشی شدند. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که بیشترین مقدار مصرف ماده خشک، مصرف خوراک روزانه به صورت اختیاری (As fed) و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی مربوط به تیمار حاوی ماده سیلویی عمل آوری شده با تفاله چغندرقند و کمترین مقدار مربوط به تیمار حاوی ماده سیلویی عمل آوری شده با آنزیم بود (0042/0 =P). بیشترین و کمترین افزایش وزن هفتگی به ترتیب در هفته چهارم و هفته سوم به دست آمد. در پایان دوره، تیمار حاوی ماده سیلویی عمل آوری شده با تفاله چغندرقند (تیمار 3) بالاترین و تیمار حاوی ماده سیلویی عمل آوری شده با آنزیم (تیمار 4) پایین ترین افزایش وزن را دارا بودند. نتایج مشابهی برای افزایش وزن روزانه مشاهده شد. با بهبود کیفیت ماده سیلویی شبدر بوسیله عمل آوری با کربوهیدرات های سهل الهضم زمان مصرف خوراک، نشخوار و کل فعالیت جویدن کاهش یافت، به گونه ای که تیمار حاوی ماده سیلویی عمل آوری شده با آرد جو (تیمار 2) کمترین و تیمار حاوی ماده سیلویی شاهد (تیمار 1) بیشترین زمان فعالیت جویدن را داشتند (35/0 =P). به طور کلی ماده سیلویی حاوی تفاله چغندرقند در بین تیمارهای شاهد، آرد جو و آنزیم بهترین اثر را روی صفات مورد اندازه گیری در آزمایش یعنی مقدار مصرف خوراک، قابلیت هضم ظاهری خوراک، رفتار جویدن و افزایش وزن دام ها داشت.