اثر مقادیر مختلف تفاله خشک لیموترش (Citrus aurantifulia) بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های خونی بوقلمون های گوشتی

در این آزمایش اثر مقادیر مختلف تفاله لیموترش در جیره بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی خون بوقلمون های گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 96 قطعه بوقلمون گوشتی نژاد برنز از سن 16 تا 26 هفتگی در 4 تیمار، 4 تکرار و 6 قطعه بوقلمون در هر تکرار در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. تفاله خشک لیموترش دارای 23/8 درصد پروتئین خام، 30/28 درصد الیاف خام، 61/0 درصد کلسیم، 33/0 درصد فسفر و 1400 کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم بود که به مقدار صفر، 2، 4 و 6 درصد به جیره تیمارها اضافه شد. بیشترین مقدار خوراک مصرفی روزانه (29/148 گرم)، بیشترین افزایش وزن روزانه (86/47 گرم)، بهترین ضریب تبدیل خوراک (09/3) با استفاده از 6 درصد تفاله در جیره مشاهده شد، ولی تفاوت های مشاهده شده بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نبود (05/0P>). استفاده از سطوح افزایشی تفاله لیموترش در مقایسه با شاهد باعث کاهش مقدار چربی بطنی لاشه شد به طوریکه کمترین مقدار آن (48/1 درصد) با استفاده از 6 درصد تفاله بدست آمد (05/0P<). غلظت LDL در شاهد (53/75 میلی گرم در دسی لیتر) بیشتر از تیمارها بود (05/0P<) و بین تیمارهای لیموترش تفاوتی وجود نداشت (05/0P>). سایر موارد اندازه گیری شده تحت تاثیر مصرف پودر خشک لیموترش قرار نگرفتند (05/0P>). بنابراین در بوقلمون های گوشتی از سن 16 تا 26 هفتگی استفاده از تفاله لیموترش تا سطح 6 درصد جیره، بدون اینکه اثرات سوئی بر عملکرد داشته باشد، موجب کاهش چربی بطنی لاشه و LDL خون می شود.