مکانیزم انتشار ترک های خستگی در لایه آسفالتی روسازی و اثر ویژگی خودترمیمی قیر روی آنها

بررسی گسترش ترک در مخلوط های آسفالتی زیر بار ترافیک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این ترک ها که در ارتباط با شکست در مخلوط آسفالتی هستند، به شکل های مختلفی می توانند در روسازی های آسفالتی به وقوع بپیوندند. از جمله این خرابی ها می توان به ترک های حرارتی، ترک های خستگی و ترک های انعکاسی در روکش های آسفالتی قرار گرفته روی سطح ترک خورده موجود، اشاره کرد. در این بین ترک های خستگی که خود به دو دسته ترک های پایین به بالا (پوست سوسماری) و ترک های بالا به پایین (طولی) تقسیم می شوند، می توانند به طور قابل توجهی عمر روسازی را کاهش دهند. در این تحقیق با توجه به پژوهش های قبلی و مدل های گسترش داده شده نظیر قانون پاریس و شکل های توسعه یافته آن، نحوه گسترش ترک های خستگی طولی و پوست سوسماری در مخلوط های آسفالتی بررسی شد و در عین حال اثر دما، فرکانس بارگذاری و مشخصات مخلوط آسفالتی روی این مدل ها و نحوه انتشار ترک های خستگی در نظر گرفته شد. همچنین اثر ویژگی خودترمیمی قیر روی مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر گسترش این ترک ها بررسی گردید. با توجه به نتایج به دست آمده، خودترمیمی قیر به طور قابل ملاحظه ای عمر روسازی را در برابر ترک خستگی افزایش می دهد و در عین حال استفاده از انتگرال J به جای فاکتور شدت تنش، معیار بسیار مناسب تری برای ارزیابی عمر خستگی مخلوط آسفالتی است که می تواند اثر مشخصات ویسکوالاستیک مخلوط آسفالتی را در نظر بگیرد.