مقایسه اثر افزودن نئوستیگمن و کتامین به بوپیواکائین 25% جهت بی دردی اپیدورال در بیماران کاندید عمل جراحی غیراورژانس شکستگی فمور

درد یک مشکل پیچیده طبی است که کنترل ناکافی آن پس از عمل جراحی اثرات نامطلوبی بر وضعیت فیزیولوژیکی، متابولیکی و روحی بیمار دارد. افزودن مکمل های جدید منجر به افزایش مدت بی دردی می شود. هدف این مطالعه، مقایسه افزودن نئوستیگمین و کتامین به بوپیواکائین 0/25% در بی حسی اپیدورال در افزایش مدت بی دردی بعد از عمل می باشد.
در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 90 بیمار بالای 50 سال با ASA کلاس I،II کاندید عمل جراحی الکتیو ران به صورت تصادفی در سه گروه نئوستیگمین، کتامین و شاهد تقسیم شدند. همه بیماران بی حسی اپیدورال با بوپیواکائین 0/25% به میزان cc/segment2 دریافت کردند. به علاوه در گروه اول60 میکروگرم نئوستیگمین، در گروه دوم40 میلی گرم کتامین اضافه شد. میزان درد پس از عمل براساس معیار VAS و مدت زمان بی دردی و مقدار مسکن مصرفی تعیین و بین سه گروه مقایسه شد.
میانگین اسکور درد در 6 و 12 ساعت بعد از عمل در گروه کتامین به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر و در گروه نئوستیگمین کمتر از پلاسبو بود (P≤0.001). میانگین مدت بی دردی بعد از عمل در گروه کتامین به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر و درگروه نئوستیگمین بیشتراز پلاسبو بود (P≤0.001). میانگین دوز مصرفی مسکن(پتدین)در گروه کتامین از همه کمتر بود(P≤0.001).
نئوستیگمین و کتامین همراه با بوپیواکائین 0/25% در بی حسی اپیدورال موجب افزایش مدت بی دردی بعد از عمل و کاهش مصرف مسکن می شود که در مورد کتامین بیشتر از نئوستیگمین بوده است.