بررسی واکنش ارقام و لاین های سویا (Glycin max L.) به تنش کم آبی

صفات کمی و همچنین واکنش 20 لاین و رقم سویا به تنش کم آبی در دو سال 1389 و 1390 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان ارزیابی شد. به این لحاظ سه آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. زمان آبیاری در آزمایش اول (شاهد) بر اساس 50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و در شرایط تنش متوسط و شدید به ترتیب بر اساس 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر در نظر گرفته شد. در هر سه شرایط، اثر ژنوتیپ بر اکثر صفات مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار بود. کاهش رطوبت خاک و ایجاد شرایط تنش خشکی توانست سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه در ژنوتیپ های مورد مطالعه شود، اگرچه شدت این کاهش در ژنوتیپ های مختلف متفاوت بود. میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه در شرایط بدون تنش 1989 کیلوگرم در هکتار و در شرایط تنش خشکی شدید 1242 کیلوگرم در هکتار بود. تحت شرایط بدون تنش ژنوتیپ HT2 با 2569 کیلوگرم در هکتار، تحت شرایط تنش متوسط ژنوتیپ PE10 با 2222 کیلوگرم در هکتار و تحت شرایط تنش شدید رطوبتی ژنوتیپ WE6 با 1688 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید کردند، که می توانند مورد استفاده قرار گیرند.